บทที่ 11 ตอนที่ 11

ราฟาลแค่นยิ้มหยัน ขณะหรี่ตามองแม่สาวน้อยที่ยังคงนั่งสะอื้นอยู่ที่พื้นด้วยความขยะแขยง “มันคงเป็นความสามารถพิเศษที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดสินะ โยกเก่งไม่เบา...”

ใบหน้างามแดงสลับขาวด้วยความอายผสมความอดสู ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกที่จะไปโต้เถียงกับผู้ชายที่เกลียดหล่อนหมดหัวใจอย่างเช่นราฟาล เมื่อคิดได้เช่นนี้หญ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ